Ο Τραμπ και ο εκλεγμένος δήμαρχος της Νέας Υόρκης Ζοράν Μαμντάνι μιλούν στους εκπροσώπους των μέσων ενημέρωσης κατά τη συνάντησή τους στο Οβάλ Γραφείο του Λευκού Οίκου στην Ουάσινγκτον, στις 21 Νοεμβρίου 2025. Τζόναθαν Έρνστ, REUTERS
Μετά τη σουρεαλιστική συνάντηση κορυφής
Ο Μαμντάνι, ο Τραμπ και η σοσιαλιστική στρατηγική
του Ashley Smith
24 Νοεμβρίου 2025
Ήταν η πιο αναμενόμενη συνάντηση στο Λευκό Οίκο από την αντιπαράθεση του Ντόναλντ Τραμπ με τον πρόεδρο της Ουκρανίας Βολοντίμιρ Ζελένσκι. Θα εξευτέλιζε ο Τραμπ τον εκλεγμένο δήμαρχο της Νέας Υόρκης Ζοράν Μαμντάνι; Θα ανταπέδιδε ο Μαμντάνι τα ίδια και θα εξευτέλιζε τον Τραμπ τόσο αποτελεσματικά όσο έκανε με τον Άντριου Κουόμο στις δημαρχιακές τους συζητήσεις;
Ωστόσο, δεν ήταν ούτε μεγάλη σύγκρουση ούτε μονομαχία διασημοτήτων. Ήταν μια σουρεαλιστική, φιλική συνάντηση, όπου οι δύο άνδρες συμφώνησαν ως προς την κοινή τους ατζέντα για την αντιμετώπιση της αυξανόμενης κρίσης οικονομικής προσιτότητας[1] του αμερικανικού καπιταλισμού. Ο εκπληκτικά φιλικός χαρακτήρας της συνάντησης προκάλεσε ένα ευρύ φάσμα αντιδράσεων, από επαίνους για την τακτική του Μαμντάνι να αφοπλίσει προληπτικά τον Τραμπ, μέχρι καταδίκες του εκλεγμένου δημάρχου ως προδότη[2].
Στην πραγματικότητα, η απόφαση του Μαμντάνι να αποφύγει τη σύγκρουση και η αποδοχή από τον Τραμπ του προγράμματος για την προσιτότητα των τιμών, προέρχονται και τα δύο από μια κοινή πολιτική αδυναμία, που τους οδήγησε να συμβιβαστούν μεταξύ τους. Ακόμα χειρότερα, μετά τη συνάντησή τους, ο Μαμντάνι, παρά την εκ νέου καταδίκη του Τραμπ ως δικτάτορα και φασίστα, επέμεινε[3] ότι θα συνεργαστεί με τον Τραμπ για να κάνει τη Νέα Υόρκη πιο προσιτή. Αλλά αυτή η φιλική κατάσταση θα είναι μόνο προσωρινή· τα μαχαίρια θα βγουν αναπόφευκτα. Για να προετοιμαστούμε για την αντιπαράθεση, πρέπει να εντείνουμε τις προσπάθειές μας για την οικοδόμηση μαζικής ταξικής και κοινωνικής πάλης, ώστε να κερδίσουμε τα αιτήματα και να εξασφαλίσουμε τις ρητορικές υποσχέσεις της εκστρατείας του Μαμντάνι και να υπερασπιστούμε τους εαυτούς μας ενάντια στο καθεστώς Τραμπ.
Εγκλωβισμένος στο Αξίωμα του
Πρώτον, πρέπει να κατανοήσουμε τους λόγους πίσω από την μη συγκρουσιακή προσέγγιση του Μαμντάνι στη συνάντηση. Να θυμάστε ότι βρίσκεται σε αδύναμη θέση. Κέρδισε λίγο πάνω από το 50% των ψήφων, πετυχαίνοντας μια οριακή νίκη έναντι δύο ακροδεξιών υποψηφίων, του Κουόμο (που είχε την υποστήριξη του Τραμπ!) και του Σλίβα, οι οποίοι συγκέντρωσαν μαζί σχεδόν το 49% των ψήφων.
Επιπλέον, το αξίωμά του, αν και φαινομενικά ισχυρό, εξαρτάται από το Δημοτικό Συμβούλιο, την πολιτειακή κυβέρνηση που ελέγχεται από την Κάθι Χότσουλ και το κατεστημένο του Δημοκρατικού Κόμματος, καθώς και από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση, την οποία ο Τραμπ ασκεί αυταρχικά εναντίον όλων των πραγματικών και υποτιθέμενων εχθρών του. Πέρα από αυτά τα πολιτικά εμπόδια, η ικανότητα του Μαμντάνι να επιτύχει οτιδήποτε μέσω του αξιώματος του στο καπιταλιστικό κράτος εξαρτάται από την ανάπτυξη και την κερδοφορία των εταιρειών, ιδίως του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου, του οποίου η διεθνής έδρα βρίσκεται στη Νέα Υόρκη, προκειμένου να εξασφαλιστούν φορολογικά έσοδα για τη χρηματοδότηση των μεταρρυθμίσεων.
Παρά την υποστήριξή του προς τους λαϊκούς αγώνες, ο Μαμντάνι είναι ρεφορμιστής. Πιστεύει ότι η κατοχή δημόσιου αξιώματος είναι ο δρόμος για την επίτευξη κοινωνικής αλλαγής. Δεδομένου αυτού, έχει ελάχιστα περιθώρια ελιγμών και, ως εκ τούτου, κάθε λόγο να συνάπτει συμφωνίες, με την ελπίδα να κερδίσει την εύνοια των πραγματικών εξουσιαστών του κράτους και της καπιταλιστικής οικονομίας, ώστε να του επιτρέψουν να εφαρμόσει μεταρρυθμίσεις. Αυτό εξηγεί γιατί συναντήθηκε με την ηγεσία του Δημοκρατικού Κόμματος, ζήτησε την υποστήριξή τους, προσπάθησε να εξουδετερώσει την αντίσταση των μεγιστάνων του real estate συναντώντας τους[4], και μάλιστα επανέφερε στη θέση της την τρομακτική δισεκατομμυριούχο αστυνομική επίτροπο Τζέσικα Τις[5].
Όλα αυτά εξηγούν επίσης γιατί ο Μαμντάνι -όπως και η ΑΟΚ [Στμ: Αλεξάνδρια Οκάσιο-Κορτέζ]- επέλεξε να αντιταχθεί στην εκστρατεία που διεξήγαγε στις προκριματικές εκλογές για την Βουλή ένας σύντροφος του από τους DSA [Στμ: Democratic Socialists of America] , ο Τσι Όσε, με στόχο να εκθρονίσει τον νεοφιλελεύθερο σιωνιστή ηγέτη της μειοψηφίας στη Βουλή, Χακίμ Τζέφρις. Ο Μαμντάνι προχώρησε ακόμη περισσότερο, δηλώνοντας στο NBC[6] ότι θέλει ο Τζέφρις να παραμείνει ηγέτης των Δημοκρατικών και να γίνει πρόεδρος της Βουλής, αν οι Δημοκρατικοί ανακτήσουν την πλειοψηφία στη Βουλή των Αντιπροσώπων. Η λογική του ρεφορμισμού, ειδικά χωρίς μαζική ταξική πάλη από τα κάτω, είναι η προσαρμογή στην καπιταλιστική τάξη και τους πολιτικούς της, στην καλύτερη περίπτωση προσφέροντας ήπιες φιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις και στη χειρότερη απλώς διαχειριζόμενη το υπάρχον σύστημα (θυμηθείτε τον Φρανσουά Μιτεράν[7], τον «κόκκινο Μάργκαρετ Θάτσερ»).
Διπλωματία, όχι αντιπαράθεση
Οι αντικειμενικές αδυναμίες του Μαμντάνι και η ρεφορμιστική στρατηγική του διαμόρφωσαν την τακτική του προσέγγιση στη συνάντηση με τον Τραμπ. Εγκατέλειψε κάθε προσποίηση αντιπαράθεσης με τον ηγέτη ενός καθεστώτος που διεξάγει μια φανατική ταξική πάλη στο εσωτερικό της χώρας. Ο Τραμπ έχει καταργήσει τα συνδικαλιστικά δικαιώματα για πάνω από ένα εκατομμύριο δημόσιους υπαλλήλους και διεξάγει κρατική τρομοκρατία εναντίον των μεταναστών και συναλλακτικό, μονομερή ιμπεριαλισμό στο εξωτερικό – από τη δολοφονική διπλωματία των κανονιοφόρων στη Λατινική Αμερική έως την επιβολή ιμπεριαλιστικών «ειρηνευτικών συμφωνιών» στην Παλαιστίνη και την Ουκρανία που ανταμείβουν το Ισραήλ και τη Ρωσία ως αποικιακούς επιτιθέμενους. Ο Μαμντάνι δεν ανέφερε τίποτα από όλα αυτά. Μέτα το τέλος της συνάντησης αύξησε ξανά την ένταση για να καταγγείλει τον Τραμπ ως τύραννο, φασίστα και γενοκτόνο εγκληματία πολέμου.
Αντ' αυτού, ο Μαμντάνι επέμενε σαν σε χαλασμένο δίσκο να καλεί τον Τραμπ να συνεργαστεί μαζί του για την προσιτότητα. Ήταν αποφασισμένος να γοητεύσει και, κατά τη δική του άποψη, να αφοπλίσει τον Τραμπ, με την ελπίδα να τον παρασύρει να διατηρήσει τη ροή των ομοσπονδιακών δολαρίων στα ταμεία της πόλης της Νέας Υόρκης. Τώρα, πολλοί από τους συμβούλους του Μαμντάνι θα υποστηρίξουν ότι παίζει τρισδιάστατο ή τετραδιάστατο σκάκι και μπορεί να ξεγελάσει τον Τραμπ. Τέτοια επιχειρήματα δικαιολογούν τη λογική του ρεφορμισμού της προσαρμογής[8], και όχι της αντίστασης, σε κάποιον που αποκαλούν ανοιχτά και χωρίς δισταγμό φασίστα.
Αυτή η στρατηγική δεν θα καταφέρει να σταματήσει τον Τραμπ. Έχει ήδη κηρύξει πόλεμο στη Νέα Υόρκη. Η ICE συλλαμβάνει ανθρώπους στην πόλη, όσοι εξαρτώνται από το Obamacare πρόκειται να χάσουν τις επιδοτήσεις τους, οι περικοπές στο Medicaid καταστρέφουν την εργατική τάξη, τα τρανς άτομα βρίσκονται υπό ομοσπονδιακή πολιορκία, και ούτω καθεξής. Και αν, λόγω της πίεσης από τα κάτω, ο Μαμντάνι πάρει θέση σε οποιοδήποτε από αυτά τα ζητήματα ταξικής εκμετάλλευσης και κοινωνικής καταπίεσης, ο Τραμπ θα επιτεθεί στην πόλη και τους κατοίκους της με όλη του τη δύναμη. Αυτό μπορεί να συμβεί ούτως ή άλλως.
Το υψηλό κόστος της προσαρμογής
Έτσι, η στρατηγική της ρεφορμιστικής συμβιβαστικής στάσης έχει υψηλό κόστος για τους εργαζόμενους και τους καταπιεσμένους. Το βλέπουμε ήδη να συμβαίνει. Στη συνάντηση, ο Μαμντάνι υπογράμμισε τη δέσμευσή του να διατηρήσει την επίτροπο της αστυνομίας και τη γκεστάπο των 35.000 αστυνομικών που επιβάλλουν τις βίαιες ρατσιστικές ταξικές ανισότητες της Νέας Υόρκης. Δεν αντέδρασε καθόλου όταν ο Τραμπ είπε ότι μοιράζονται μια σκληρή ατζέντα για την καταπολέμηση του εγκλήματος. Αυτή είναι μόνο μία από τις πολλές επαχθείς παραχωρήσεις που θα ακολουθήσουν, εκτός αν οι εργαζόμενοι και οι καταπιεσμένοι αγωνιστούν για τα αιτήματα της εκστρατείας και την εκπλήρωση των ρητορικών υποσχέσεών της.
Η τακτική του Μαμντάνι στη συνάντηση δεν είναι ούτε η μέθοδος για να κερδίσει τα αιτήματά του ούτε για να χτίσει την αντίσταση. Ένας πολιτικός ηγέτης όπως ο Γιουτζίν Ντεμπς[9] θα είχε καταγγείλει τον Τραμπ κατά πρόσωπο, ενώ θα καλούσε σε συγκέντρωση έξω από τον Λευκό Οίκο τους κατοίκους της Ουάσινγκτον, γνωρίζοντας πλήρως ότι μια τέτοια μαζική ταξική πάλη είναι ο μόνος τρόπος για να σταματήσει αυτό το καθεστώς και να κερδηθούν μεταρρυθμίσεις. Με το να μην καταγγείλει τον Τραμπ, ο Μαμντάνι έστειλε ένα μήνυμα στην Αριστερά ότι δεν πρέπει να επιδιώξουμε την αντιπαράθεση, αλλά την ταξική συνεργασία – την από κοινού δράση[10], στην παλιά ορολογία της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας – με την ελπίδα ότι ένας δισεκατομμυριούχος αυταρχικός ηγέτης, το καπιταλιστικό κατεστημένο του Δημοκρατικού Κόμματος, οι μεγιστάνες των ακινήτων και η Γουόλ Στριτ θα συνεργαστούν για να προσφέρουν οικονομική προσιτότητα στην πλειοψηφία της εργατικής τάξης.
Αυτή δεν είναι μια ρεαλιστική στρατηγική. Και κινδυνεύει να αποδυναμώσει την Αριστερά και να σπείρει βαθύτερες ψευδαισθήσεις στην εκλογική διαδικασία, ακριβώς τη στιγμή που οι κεντρώοι Δημοκρατικοί, όπως ο απεχθής Γκάβιν Νιούσομ, καλούν την αντίσταση να συσπειρωθεί, όχι πίσω από τον Μαμντάνι και τους λίγους άλλους υποψηφίους των DSA, αλλά πίσω από κεντρώες «μαμάδες της εθνικής ασφάλειας»[11], όπως αυτές που κέρδισαν με ένα κεντροδεξιό πρόγραμμα προσιτότητας, νόμου και τάξης και ιμπεριαλισμού στο Νιου Τζέρσεϊ και τη Βιρτζίνια.
Η Αριστερά πρέπει να τα απορρίψει όλα αυτά. Πρέπει να πιέσουμε τον Μαμντάνι ώστε να αντισταθεί και να πολεμήσει, όχι να συμβιβαστεί με τις εξουσίες. Και πρέπει να ενισχύσουμε αυτή την προσπάθεια με ανεξάρτητη ταξική οργάνωση και αγώνα για να διεκδικήσουμε τα αιτήματα της εκστρατείας, να υπερασπιστούμε τις κοινότητές μας ενάντια στην ICE και να αυξήσουμε τη μαζική λαϊκή αντίσταση ενάντια στον Τραμπ. Μόνο ένας τέτοιος μαζικός αγώνας μπορεί να κερδίσει μεταρρυθμίσεις, όχι το να χαϊδεύουμε ένα τέρας στο Λευκό Οίκο.
Ένας φασίστας φίλος του σοσιαλισμού;
Ίσως η μεγαλύτερη έκπληξη για μερικούς ήταν η συμπεριφορά του Τραμπ στη συνάντηση. Γιατί στο καλό φέρθηκε στο Μαμντάνι σαν να ήταν ο κολλητός του από το Κουίνς και τον επαίνεσε, ενώ ο ίδιος τον είχε αποκαλέσει τρελό κομμουνιστή και είχε εκστομίσει διάφορες ισλαμοφοβικές βρισιές τους τελευταίους μήνες; Οι επιφανειακοί λόγοι είναι προφανείς: ο Τραμπ λατρεύει τους νικητές, λατρεύει τους επαίνους, τους οποίους ο Μαμντάνι του χάρισε απλόχερα με το να τον αποκαλεί επανειλημμένα «κύριε Πρόεδρε», και του αρέσει να βρίσκεται στο προσκήνιο. Όλα αυτά είναι καλή τηλεόραση.
Ωστόσο, είναι σημαντικό να κατανοήσουμε τους βαθύτερους λόγους πίσω από τη συμπεριφορά του Τραμπ. Ο Τραμπ έχει μόνο να κερδίσει και τίποτα να χάσει από το να αγκαλιάσει τον Μαμντάνι προς το παρόν. Δεν έχει να ανησυχεί για τίποτα από μια διοίκηση Μαμντάνι. Ο εκλεγμένος δήμαρχος έχει ήδη συμφιλιώσει τους πολιτικούς και οικονομικούς παράγοντες που ο Τραμπ λατρεύει. Και ο Μαμντάνι διατήρησε την αστυνομική επίτροπο του δημάρχου Έρικ Άνταμς, την Τις, που είναι στενή φίλη του Τραμπ και της κόρης του Ιβάνκα.
Ο Τραμπ θέλει σαφώς να χρησιμοποιήσει και να εκμεταλλευτεί τον Μαμντάνι. Θα τον χρησιμοποιήσει για να προωθήσει τους δικούς του σκοπούς και, αν ο Μαμντάνι αντισταθεί, θα τον διασύρει. Και ξέρει ότι το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα και το μεγαλύτερο μέρος του Δημοκρατικού Κόμματος θα ταχθούν στο πλευρό του. Ας μην ξεχνάμε ότι όλοι οι Ρεπουμπλικανοί της Βουλής και 86 Δημοκρατικοί[12], συμπεριλαμβανομένου του Τζέφρις, ένωσαν πρόσφατα τις δυνάμεις τους για να ψηφίσουν ένα νομοσχέδιο μακαρθικού τύπου[13] που καταδικάζει τις «φρικαλεότητες του σοσιαλισμού».
Κρίση και σύγκρουση στο παλάτι
Ο σημαντικότερος λόγος για τον οποίο ο Τραμπ καλωσόρισε τον Μαμντάνι είναι οι δικές του αδυναμίες και η απελπισμένη ανάγκη του για κάποια διόρθωση πορείας, προκειμένου να σώσει το καθεστώς του που βρίσκεται σε κρίση. Αυτός και το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα υπέστησαν συντριπτική ήττα στις πρόσφατες εκλογές, χάνοντας από Δημοκρατικούς σε όλα τα επίπεδα, οι περισσότεροι από τους οποίους ήταν υποψήφιοι του κεντροδεξιού χώρου, όλοι με προεκλογικό πρόγραμμα βασισμένο κυρίως στην οικονομική προσιτότητα σε συνδυασμό με δεξιές θέσεις.
Επιπλέον, ο Τραμπ είναι βυθισμένος στην ατέρμονη κρίση της υπόθεσης Έπσταϊν, με περισσότερες αποκαλύψεις για παιδεραστία και συνενοχή σε σεξουαλική διακίνηση να έρχονται. Αυτό, φυσικά, θα βυθίσει και πολλούς Δημοκρατικούς όπως ο Μπιλ Κλίντον και ο Λόρενς Σάμμερς, που συναναστρέφονταν με τον Έπσταϊν. Ο Τραμπ, από την πλευρά του, έχει χάσει τον έλεγχο του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος και της δικής του βάσης MAGA λόγω αυτού του σκανδάλου. Και οι δύο πλευρές του έχουν αντιταχθεί, απαιτώντας την αποκάλυψη των αρχείων. Ως αποτέλεσμα, ο Τραμπ έχει καταρρεύσει στις δημοσκοπήσεις και προσπαθεί απεγνωσμένα να επαναβεβαιώσει τη δέσμευσή του να προσφέρει οικονομική προσιτότητα στη βάση του, τον κύριο λόγο για τον οποίο εγκατέλειψε τον Μπάιντεν και την Χάρις για χάρη του.
Ο Τραμπ γνωρίζει ότι το καθεστώς του βρίσκεται σε κρίση. Η ενότητα των φατριών, την οποία είχε διατηρήσει, αρχίζει να διαλύεται. Οι τεχνοκράτες τσακώνονται με τους ξενοφοβικούς. Οι νεοφιλελεύθεροι τσακώνονται με τους εθνολαϊκιστές. Οι ιμπεριαλιστές τσακώνονται με τους απομονωτιστές. Οι ναζί τσακώνονται με την ακροδεξιά. Και οι προστατευτιστές τσακώνονται με τις μικρές επιχειρήσεις και τους δεξιούς εργάτες που έχουν πληγεί από τους δασμούς και τον πληθωρισμό.
Ίσως στην πιο αποκαλυπτική ρήξη μετά το διαζύγιο του Τραμπ από τον Έλον Μασκ, η Μάρτζορι Τέιλορ Γκριν, που ήταν η επικεφαλής των υποστηρικτών του Τραμπ στη Βουλή, έσπασε μαζί του λόγω της υπόθεσης Έπσταϊν. Σχημάτισε μια συμμαχία με τον φιλελεύθερο δημοκράτη Ρο Κάννα και τα θύματα του Έπσταϊν για να επιτύχει την αποκάλυψη των αρχείων. Ο Τραμπ την χαρακτήρισε προδότρια και απείλησε να υποστηρίξει έναν αντίπαλό της στις επερχόμενες προκριματικές εκλογές, οδηγώντας την Γκριν να παραιτηθεί και να καταγγείλει ολόκληρο το κατεστημένο της Ουάσινγκτον με ακροδεξιούς λαϊκιστικούς όρους[14].
Ο Τραμπ σε σταυροδρόμι
Επομένως, ο Τραμπ βρίσκεται σε ένα σταυροδρόμι. Είτε θα συσπειρώσει τους διχασμένους οπαδούς του με μια ακόμη πιο επιθετική αυταρχική λαϊκιστική διακυβέρνηση, είτε θα καταρρεύσει από πρόωρη αδυναμία, μια βίαιη κρίση διαδοχής και την πιθανή νίκη του Δημοκρατικού Κόμματος στις ενδιάμεσες εκλογές, μια νίκη που θα εγγυηθεί την καθαίρεσή του και μια ακόμη μεγαλύτερη κρίση του κράτους. Όπως προειδοποίησε ο Στιβ Μπάνον[15] τους βάρβαρους συναδέλφους του, «Σας το λέω, με μάρτυρα τον Θεό, αν χάσουμε τις ενδιάμεσες εκλογές και χάσουμε το 2028, μερικοί από εσάς θα καταλήξετε στη φυλακή».
Αυτό εξηγεί γιατί ο Τραμπ χρησιμοποίησε τον Μαμντάνι για να διαφημίσει την οικονομική προσιτότητα. Είναι απελπισμένος να κερδίσει ξανά την υποστήριξη του λαού. Θα χρησιμοποιήσει ευκαιριακά τη φιλική του στάση απέναντι στον Μαμντάνι για να το πετύχει αυτό. Τραμπ προς Μαμντάνι: «Πολλοί από τους ψηφοφόρους μου ψήφισαν τον Μαμντάνι». Μαμντάνι: «Ένας στους δέκα». Γι' αυτό ήταν τόσο τρομερό λάθος από τον Μαμντάνι να ζητήσει από τον Τραμπ να συνεργαστούν για την προσιτότητα. Αυτό βοήθησε και συνέβαλε στην πολιτική αποκατάσταση του Τραμπ σε αυτό το τμήμα της βάσης του.
Σε αντίθεση με τον Μαμντάνι, όμως, ο Τραμπ θα συνδυάσει την οικονομική προσιτότητα με την άγρια μισαλλοδοξία και την καταστολή. Θα ρίξει τροφή στη δεξιά του βάση, επιτιθέμενος στους μετανάστες, κυνηγώντας τους τρανσέξουαλ και υποκινώντας εκκαθαρίσεις των «πολιτιστικών μαρξιστών» στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Αν αυτό δεν λειτουργήσει, θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει την ανάπτυξη αμερικανικών στρατευμάτων στο εσωτερικό της χώρας για να επιβάλει την εξουσία του. Δεν είναι τυχαίο ότι απείλησε με εκτέλεση έξι Δημοκρατικούς[16] επειδή ενθάρρυναν τους στρατιώτες να παρακούσουν αντισυνταγματικές διαταγές, ακριβώς πριν συναντηθεί με τον Μαμντάνι.
Η ικανότητα του Τραμπ να κάνει οτιδήποτε από αυτά, όμως, υπονομεύεται από την ομάδα αποτυχημένων που διευθύνει το καθεστώς του – τον νεοναζί Στίβεν Μίλερ, τον μεθύστακα Πιτ Χέγκσεθ και τον πάντα μπερδεμένο Κας Πατέλ, μεταξύ πολλών άλλων στο καθεστώς. Ο μόνος πραγματικά ψυχρός στρατηγός είναι ο Ρας Βοτ. Αλλά αυτό δεν αρκεί για να εφαρμόσει τα αυταρχικά μέτρα που μπορεί να χρειαστούν. Και δεν είναι σαφές αν ο Τραμπ έχει την υποστήριξη των στρατιωτικών ηγετών, πόσο μάλλον της κρατικής γραφειοκρατίας, για να τα εφαρμόσει. Επιπλέον, αντιμετωπίζει μαζική αντίσταση σε ολόκληρη τη χώρα. Ωστόσο, ενδέχεται να προσπαθήσει να εφαρμόσει την αυταρχική στροφή. Αν δεν το κάνει, είναι τελειωμένος.
Σοσιαλιστική στρατηγική: για ανεξαρτησία, αγώνα και οικοδόμηση κόμματος
Ποιο είναι το καθήκον της Αριστεράς σε αυτή την κατάσταση; Αυτό που ήταν πάντα. Πρέπει να οικοδομήσουμε τον ανεξάρτητο ταξικό και κοινωνικό αγώνα. Αυτός θα είναι ο κινητήριος μοχλός για να κερδίσουμε τις μεταρρυθμίσεις υπό τον Μαμντάνι. Και θα είναι η καλύτερη γραμμή υπεράσπισης των Δικαιωμάτων μας, των Κοινοτήτων μας, των Θέσεων Εργασίας μας, των Μισθών μας και των Παροχών μας απέναντι στον μισαλλόδοξο ταξικό πόλεμο του Τραμπ εναντίον όλων μας. Το πρότυπό μας είναι η μαζική αντίσταση ενάντια στην ICE που έχουν οργανώσει οι εργαζόμενοι σε όλη τη χώρα, από το Λος Άντζελες μέχρι το Σικάγο και τώρα τη Σάρλοτ. Οι κινητοποιήσεις των φοιτητών, οι πιθανές απεργίες των εκπαιδευτικών και η μαζική αυτοάμυνα των κοινοτήτων είναι ο δρόμος προς τα εμπρός.
Ένας κίνδυνος που αντιμετωπίζει η αντίσταση και η Αριστερά είναι να υιοθετήσουν μια ρεφορμιστική εκλογική στρατηγική όπως αυτή του Μαμντάνι. Ένας ακόμη μεγαλύτερος κίνδυνος είναι να υποκύψουν για άλλη μια φορά στο Δημοκρατικό Κόμμα, το πιο συνεκτικό καπιταλιστικό κόμμα στις ΗΠΑ σήμερα, το 2026 και το 2028. Αυτό θα αποσυντονίσει την αντίστασή μας ενάντια στον Τραμπ, ανταλλάσσοντας τους αγώνες με την ψευδαίσθηση ότι οι Δημοκρατικοί (συνοδευόμενοι από μερικούς σοσιαλιστές στις τάξεις τους) θα σταματήσουν τον Τραμπ – δεν το έχουν κάνει – ή θα διορθώσουν τις συστημικές ανισότητες του καπιταλιστικού συστήματος – δεν θα το κάνουν και δεν μπορούν.
Στην πραγματικότητα, όποιος εξασφαλίσει την κυβερνητική εξουσία το 2026 και το 2028 θα κληρονομήσει ένα δυσλειτουργικό κράτος και μια καπιταλιστική οικονομία που, στην καλύτερη περίπτωση, θα βρίσκεται σε πτώση και, στη χειρότερη, σε βαθιά ύφεση μετά το σκάσιμο της γιγαντιαίας φούσκας της τεχνητής νοημοσύνης. Έχουμε λοιπόν εισέλθει σε μια εντελώς νέα εποχή κρίσης, ακόμη πιο ακραίας πόλωσης (ο Nick Fuentes[17] είναι ένα δείγμα της πραγματικής φασιστικής δεξιάς που περιμένει να γεννηθεί), και πίσω από όλα αυτά, αυξημένης γεωπολιτικής αστάθειας και ιμπεριαλιστικών συγκρούσεων. Σε αυτές τις τρομερές συνθήκες, πρέπει να οικοδομήσουμε την αντίσταση, τις ανεξάρτητες ταξικές και κοινωνικές οργανώσεις αγώνα μας, και ένα νέο εργατικό κόμμα για να αγωνιστούμε για μεταρρυθμίσεις στο δρόμο προς την πολιτική και κοινωνική επανάσταση.
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:
[1] https://www.theguardian.com/business/2025/nov/23/affordability-crisis-inflation-costs
[2] https://www.facebook.com/cmkshama/videos/1417395229776127/
[3] https://www.nbcnews.com/news/amp/rcna245309
[4] https://nypost.com/2025/10/16/business/inside-mamdanis-zooms-with-business-leaders/
[5] https://fortune.com/2025/11/19/zohran-mamdani-jessica-tisch-nypd-commissioner-defund-the-police/
[6] https://x.com/DropSiteNews/status/1992627598543692260
[7] https://jacobin.com/2022/05/francois-mitterrand-neoliberalism-french-left-economic-policy-rigueur-reform
[8] https://www.nbcnews.com/politics/donald-trump/zohran-mamdani-trump-fascist-despot-white-house-meeting-rcna245309
[9] https://www.marxists.org/archive/debs/works/1918/canton.htm
[10] https://www.labornotes.org/2001/07/not-your-fathers-or-mothers-union
[11] https://www.kenklippenstein.com/p/national-security-moms-are-here
[12] https://www.foxnews.com/politics/86-dems-republicans-condemn-socialism-wake-mamdanis-mayoral-victory
[13] https://www.commondreams.org/news/democrat-socialist
[14] https://www.newsweek.com/marjorie-taylor-greene-resigns-statement-in-full-11092645
[15] https://www.commondreams.org/news/bannon-tells-gop-seize-the-institutions-of-government-now-or-we-re-going-to-prison-after-2028
[16] https://www.nbcnews.com/politics/white-house/trump-democrats-death-penalty-sedition-military-orders-rcna245003
[17] https://eu.usatoday.com/story/news/politics/2025/11/12/carlson-fuentes-interview-maga-rift/87210363007/